Vandaag had ik het genoegen om op bezoek te gaan bij Frans Sturm.
Frans kweekt al 45 jaar lang dahlia’s, en heeft hiervoor al diverse prijzen in de wacht gesleept.

Toen Frans een jaar of 16 was, was hij al heel erg druk met de bloemetjes en de bijtjes bezig. (En dan niet in de zin van de meisjes, aldus Frans! Dat kwam pas later.)
Frans was al vroeg besmet met het dahlia-virus. Hierdoor heeft hij een schat aan kennis en ervaring, en hij kan je er dan ook alles over vertellen.

Doordat de hommels van bloem naar bloem vliegen zorgen ze voor de verspreiding van het stuifmeel. Hierdoor vindt kruisbestuiving plaats. Om ervoor te zorgen dat het hart van de dahlia goed zichtbaar en dus bereikbaar en aantrekkelijk is voor de hommel, wordt het hart vrijgemaakt door de bloemblaadjes er omheen te verwijderen.

Daarnaast wordt er de techniek “pluizen” toegepast, het doel hiervan is om mooie lange bloemen te krijgen, en daarnaast om maar één bloem op een steel te krijgen. Pluizen is het verwijderen van de kleine nerven in de oksels van de scheuten, het zgn. “dieven” bij bijvoorbeeld de tomaten. Dit moet je elke 2 a 3 weken herhalen.
Ik begrijp ineens goed dat Frans en Ineke zich niet snel vervelen in de bloeitijd! Wat een werk!

Op dit moment staan er ruim 300 soorten dahlia’s in de dahliatuin. Dat aantal en de soorten wisselen elk jaar.
Frans kent ze allemaal bij naam. Een groot deel van de bloemen die er nu staan heeft hij zelf gekweekt en zijn dus uniek.
Hier een zeer kleine selectie van de dahlia’s zoals ze op dit moment staan. (Ik ken er helaas maar 1 bij naam…)
Wil je er zelf eens een kijkje nemen of er meer over weten, dan kun je terecht op de website van Frans: Zeelanddahlia

 

Frans, hartelijk dank voor je tijd en uitleg, erg leuk dat ik jou ook mocht fotograferen!

 

 

 

 

p.s. natuurlijk ging ik mét een flink boeket weer terug naar huis! En dus      bedankte ik Frans hartelijk ” voor die bloeme!”